Tja dat was toch lastig die ruw gezaagde beelden. Het licht ging alle kanten op en het vroeg veel fantasie en inzicht om daar iets van te maken. En zo onstond er dus o.a. een aliën, een venus v Willendorf, en sneeuwpop die haar neurs verloor en een heel landschap met bomen, bloemen en sneeuwmannen. De foto’s vertellen meer! Alhoewel ik er toch vergeten ben in het eindstadium te fotograferen.
3 dec bessen, hulst en nog zo wat
We zouden hulst doen. Met bessen. Maar er was nog een boeket en ook nog gloriosa. Veel dus. Desondanks was er een verzoek: mag ik portret doen. Tuurlijk want vrijheid is blijheid.
We gingen eerst de hulstbladeren bekijken en in potlood schetsen. We bekeken ze in close-up en t leken net moderne tentzeilen.
Daarna in aquarel. Bekijk de foto’s en zie hoe iedereen een eigen invalshoek vond. Met mooie en bijzondere resultaten. Alles tussen realisme en abstracte fantasie.
19 nov 2024 Veel water buiten en veel water binnen..
Een dag vol experimenten met de aquarelverf. Geen moeilijk onderwerp, maar een zelf geboetseerd niksig ding. Dat gingen we met water zonder verf, veeeeel water, op papier ( 300 gr) schilderen. Dan de kwast vol met verf en bijna druipend in het nat brengen. …en dan maar zien wat er gebeurt.En dan nog meer kleuren… in elkaar laten vloeien- papier bewegen. Het water moest het werk doen. En de zwaartekracht. Dat bleek heerlijk om te doen. Bervrijdend bijna.
Hierna eerst met potlood de geboetseerde vormen in meervoud op groter papier zetten. En hetzelfde experimenteren.
Na de pauze nieuw papier: een glad en een structuur aquarelvel 300 gr. die dikte is belangrijk omdat stevig papier meer experiment toelaat zonder ernstig te gaan bobbelen. Het kan veel meer water opnemen. Nu gingen we proberen een zo egaal mogelijke kleur aan te brengen- van boven naar beneden. Op droog papier met heel erg natte kwast met behoorlijk wat verf bovenaan beginnen en langzaam naar beneden werken. Telkens opnieuw de kwast weer volladend met water en verf. Door papier schuin te houden zagen we dat de verf van boven naar beneden in elkaar overliep. Lastig wel. Te nat boven en te droog eronder gaf mooie “bloemkolen”.
Ook konden we goed verschil in werken op structuur en glad papier vergelijken.
Met de egaal geschilderde ondergrond heb je een mooie basis om weer overheen te schilderen of mooie start voor landschap. Toen ook nog met scherpe kant betaalkaartjes en paletmes boomstammen geoefend.
Het was een fijne middag waarin iedereen volop het experiment durfde aan te gaan. En onze gereedschapskoffer is weer verder gevuld met technische aquarelhandigheden.
Oh ja en ook nog William Kentridge ( geweldige tekenaar met houtskool) besproken: zelfportret als koffiepot. Hij stelt dat je alles wat je ooit schilderde met elkaar kunt bezien als een zelfportret. Eris een documentaire van hem over dit onderwerp op you tube Zie hier : https://www.youtube.com/watch?v=3zTK_jCp89M
5 nov stralende zon en binnen lampionnetjes
In herfstgedachten donkerte. het tegendeel blek waar: stralend weer. Toch lampionnen aan een elektriciteitskabel en gedroogd exemplaren van Ellen (plus nog wat fijne andere andere droogsels).
Vandaag het wonder van licht in aquarel proberen te vangen. Simpeler dan gedacht. Eeerst het lichte geel schilderen en dan de donkerdere kleuren daaromheen. Groter contrast licht /donker laat het licht stralen.
En wat zo mooi gaat met aquarel: overgangen maken. Alhoewel ook wel lastig. Het water durven inzetten en werk laten doen. We doen nog steeds te veel met de kwast. Daardoor worden de kleuren minder helder.
zie foto’s
Kastanjes genoeg....
Prachtig najaarsweer. Toch vielen er al kastanjes. Een fijn onderwerp en lijkt simpeler dan het is. Vooral de bolsters met hol/bol lastig. Ook de mooie kleuren vinden vraagt goed kijken en mengen van de verf. Bruin is niet zomaar bruin. Kastanjes zijn roder. En de bolsters soms zelfs grijs. Ook de herfstbladeren varieërden van groen tot bruin.
Alie wist waarom de kastanje eigenlijk de paardenkastanje is: wanneer je een blad afbreekt zie je op het afbreekpunt een hoefijzervorm. Zelfs lijken er spijkers te zien.
Helaas vergat ik tijdens het schilderen foto’s te maken. Dus deze keer alleen de eindresultaten.
Peren en wie zag ooit de perentak?
Met ons elven aan de peren vandaag. In aquarel een lastige opgave omdat de Gieser Wildeman stoofpeertjes een moeilijk te definiëren kleurenpalet in de schil hebben. Dat vroeg om mengen en durven de verf vrij te laten vloeien. Na de tekening zetten de meesten een geelachtige grondkleur op. Dat voegde goed om op door te werken. Ieder maakte een privé stilleven met peertjes en evt takjes. De schaduwen waren ingewikkeld doordat de verlichting meerdere schaduwen veroorzaakte.
zie verder de foto’s:
En bijzonder! Alie is natuurgids en ze maakte naast de peren een mooie extra tekening: de “perentak”, zowel als vlinder als rups. Ze zag ze hier vlakbij, weliswaar goed verscholen, rond het Kennemermeer.
We beginnen weer 17 sept…
Dat is pas na de zomer. Daarom hier nog wat sfeerbeelden van het afgelopen seizoen.
