Een stralende dag met helaas hier vlakbij de kust te veel wind om buiten in de tuin te werken.

De koffie stond klaar en iedereen was lekker ruim op tijd. Werkplekken werden ingenomen. Soms waren de ezel, de tafel en schildertafel niet genoeg en hup nog een ezel erbij of nog n schildertafel. Met zeven was er plaats genoeg.

We begonnen met een inleiding over landschap door de eeuwen. Voorgangers bekeken op wier schouders we kunnen staan en van ze leren. In de foto’s de beamerbeelden.

Accent lag vooral op de gebruikte compositie en gebruik van het licht. En werking atmosferisch perspectief.

Een planetoïde is een landschap. In vroeger tijden waren op schepen landschaptekenaars van levensbelang voor kust herkennings kaarten. Giotto mag in 1350 grondlegger van perspectief genoemd worden. Dan 1470 Leonardo da Vinci: “Maria met Anjer” voor vensters die enorme diepte suggeren. Hier is het atmosferisch perspectief ten volle te zien. Grote stap naar Ruisdael 1670; veel perspectie in landschap en de wolken. Let op enorme barokke verlichting vh landschap. Weer grote stap, nu naar de romantiek met Monch am Meer van Casper David Friedrich 1808. Hier is het niet zozeer de weergave v een werkelijk landschap, maar van een innerlijke gemoedstoestand. Naar 1909 nu met abstractie van Burljuk Wolodymyr. Ongeveer zelfde datering het realisme van Jan Voerman, IJsselschilder met koeien in wei bij Hattem. Met mooie “klontering” van koeien en wolken op de horizonlijn. Vervolgens Ethel Adnan (1925-1921) en Willem de Kooning (1904-1997), Gerrit Benner (1897-1981) met rode wolken. En dan lopen van Gogh(1853-1890) en Hockney (1937) samen. Hockney werd geïnspireerd door van Goghs bed toen hij de stammen schilderden. Enorme perspectivische gelijkenis. En even zijstapje: ook de kleuren die v Gogh gebruikte volgde Hockney. Goed te zien in het tweebeeld. Links zien we hoe de kleuren waren en rechts hoe ze veranderden door de tijdinwerking op de verf. Peter Doig (geb 1959)is de volgende met een vervreemd landschap dat toch alle perspectivische regels volgt.

Dan een sprong naar meer conceptuelere landschapsweergave: Marjolein v Assem (geb 1947)schrijft en tekent doorelkaar op enorme vellen. Zij wandelt haar denkweg na. Haar werken noemt ze seismografische verslagen van die wandelingen. Marie Aly (geb1980) tot slot doet denken aan de eenzaamheid bij CD Friedrich. Vervreemdend en toch ook weer de perspectiefregels voorbeeldig toepassend.

oefening

Een spannende tekenoefening in omdenken in pastel en houtskool maakte de geesten vrij en daarna aan de slag. Eigen foto’s, maar niet om te kopiëren, maar als aanleiding om tot. Het ging om interpretatie en weergeven waar je vond dat voor jouw de essentie van het beeld lag.

Er werd fanatiek gewerkt. “Nee, nog geen luchpauze nu, nog even door!” Pauzes werden er nauwelijks genomen. De werkbespreking kwam als mooi moment van rust met koude drankjes en zoutigs. En toen zagen we dat ieder volstrekt in eigen beeldtaal had gewerkt. De resultaten vindt je hieronder in de foto’s.