Een dag vol experimenten met de aquarelverf. Geen moeilijk onderwerp, maar een zelf geboetseerd niksig ding. Dat gingen we met water zonder verf, veeeeel water, op papier ( 300 gr) schilderen. Dan de kwast vol met verf en bijna druipend in het nat brengen. …en dan maar zien wat er gebeurt.En dan nog meer kleuren… in elkaar laten vloeien- papier bewegen. Het water moest het werk doen. En de zwaartekracht. Dat bleek heerlijk om te doen. Bervrijdend bijna.

Hierna eerst met potlood de geboetseerde vormen in meervoud op groter papier zetten. En hetzelfde experimenteren.

Na de pauze nieuw papier: een glad en een structuur aquarelvel 300 gr. die dikte is belangrijk omdat stevig papier meer experiment toelaat zonder ernstig te gaan bobbelen. Het kan veel meer water opnemen. Nu gingen we proberen een zo egaal mogelijke kleur aan te brengen- van boven naar beneden. Op droog papier met heel erg natte kwast met behoorlijk wat verf bovenaan beginnen en langzaam naar beneden werken. Telkens opnieuw de kwast weer volladend met water en verf. Door papier schuin te houden zagen we dat de verf van boven naar beneden in elkaar overliep. Lastig wel. Te nat boven en te droog eronder gaf mooie “bloemkolen”.

Ook konden we goed verschil in werken op structuur en glad papier vergelijken.

Met de egaal geschilderde ondergrond heb je een mooie basis om weer overheen te schilderen of mooie start voor landschap. Toen ook nog met scherpe kant betaalkaartjes en paletmes boomstammen geoefend.

Het was een fijne middag waarin iedereen volop het experiment durfde aan te gaan. En onze gereedschapskoffer is weer verder gevuld met technische aquarelhandigheden.

Oh ja en ook nog William Kentridge ( geweldige tekenaar met houtskool) besproken: zelfportret als koffiepot. Hij stelt dat je alles wat je ooit schilderde met elkaar kunt bezien als een zelfportret. Eris een documentaire van hem over dit onderwerp op you tube Zie hier : https://www.youtube.com/watch?v=3zTK_jCp89M